Nie chcę wiedzieć kto miał ostatnie słowo

słowa: Ewelina Marciniak

Nie chce wiedzieć kto
miał ostatnie słowo
Nie wiem o co szło
miedzy mną a Toba
Nie wiem po co był
ten dziecinny teatr:
Kilka ładnych chwil…
ładnych jak cholera

Nikt nie został sam,
nikt nie trzasnął drzwiami
Świat jest taki sam –
jaki był przed nami
Nawet anioł stróż
drzemie tak jak drzemał
Było… nie ma już…
Tylko czego nie ma?

Nie ma deszczu, co
nagle spadł jak z nieba
Nie pamiętam kto,
Mówił, że nam trzeba
Kilku prostych słów…
Może były po coś
Nagły serca nów –
Co z nim teraz począć…

Tak to bywa, gdy
w marionetki rękach
Składasz własne sny,
myślisz – nie jest święta
Czytasz z niej – jak z kart …
Właśnie w takiej chwili
Człowiek, bóg i czart –
muszą się pomylić.